To dixtaki: Παναθηναϊκός: Σαν άλλη Λιμόζ;

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Παναθηναϊκός: Σαν άλλη Λιμόζ;

Το διχτάκι σε μια προσπάθεια του να επανέλθει δριμύτερο και να πιάσει τα γνωστά του υψηλά στάνταρντ θα μιλήσει για τους δύο αιώνιους και την μέχρι τώρα πορεία τους. Θα ξεκινήσουμε με την ομάδα του Παναθηναϊκού και εντός των ημερών θα συνεχίσουμε με τους ερυθρόλευκους. Ανοίγουμε λοιπόν το μπλοκάκι με τις σημειώσεις μας και αναφέρουμε κάποιες απλές σκέψεις σχετικά με αυτά που έχουμε δει φέτος είτε μας έκαναν εντύπωση είτε ήταν αναμενόμενα. 



.–ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ 6Ο ΠΑΙΧΤΗ: δεν θα επανέλθουμε ποτέ δριμύτεροι αν δεν βοηθήσεις ΕΣΥ!-- 
         Είχε πελαγώσει στην αρχή της σεζόν ο νταμπλούχος Ελλάδας, με τους συνεχείς τραυματισμούς να τον αποσυντονίζουν πλήρως. Ο Λάσμε έχασε έδαφος, Ούκιτς μια μέσα μια έξω, Μασιούλης για κάποιες βδομάδες εκτός, Παππάς με το που φορμαρίστηκε, τραυματίστηκε και μην αναφέρουμε ενοχλήσεις και μικροτραυματισμούς γιατί η λίστα δεν θα χει τελειωμό… Πλήρως τον αποσυντόνισαν και κάποιες μεταγραφές που ασφαλώς πριν αποδειχτούν ακατάλληλες έπρεπε να πάρουν χρόνο συμμετοχής. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε στη συνέχεια.                                                                                Οι τραυματισμοί τελείωσαν και από κει που ο Παναθηναϊκός πέρναγε “με την φανέλα του” στο top 16 και όχι με το μπάσκετ που έπαιζε, όλα άλλαξαν. Κερδίζει τον Ολυμπιακό από δύο φορές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με τη μία νίκη να κρίνει τίτλο(θεωρώ ότι ήδη το κύπελλο ανήκει στους πράσινους) και την άλλη να κλειδώνει το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς του πρωταθλήματος. Στην Ευρώπη κάνει το 3-0 νικώντας την πολύ δυνατή φέτος Μιλάνο εντός, την Κάχα εκτός και το αουτσάιντερ του ομίλου Εφές εντός. Η ομάδα θυμήθηκε πως να παίζει άμυνα, εκείνη την άμυνα που τσάκιζε κόκκαλα πέρυσι, εκείνη που είχε το μικρότερο παθητικό στη Ευρωλίγκα. Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός βρήκε τη χαμένη του ταυτότητα. Αμέσως περάσαμε στην αντίπερα όχθη… “Τίτλοι έρχονται”, ”θα τα σαρώσει όλα” κτλ κτλ… Οι πανηγυρτζήδες βγήκαν στην επιφάνεια όπως τα σαλιγκάρια στη βροχή! Σίγουρα οι πράσινοι βρήκαν το καλό τους πρόσωπο, σίγουρα ο Λάσμε μετά τον τραυματισμό του σταθεροποίησε την απόδοση του ξανά, σίγουρα ο Ούκιτς επέστρεψε και πάνω από όλα ο Πεδουλάκης βρήκε ένα κλειστό ροτέισον ώστε η ομάδα να πιάσει καλύτερη απόδοση.                                                                                   
      Μετά ήρθαν δύο ήττες, από Φενέρ εκτός και Μπάρτσα εντός. Ήττες που έκαναν τους σαλίγκαρους να μασήσουν πάλι τα λόγια τους και να θυμηθούν ότι το top16 έχει δρόμο μπροστά του.                     

Τα προβλήματα:
Αν το καλοσκεφτούμε η ομάδα έχει χτυπητές αδυναμίες. Δεύτερος ψηλός; Κανείς… Ο Μπατίστ στα 37 του πόσο να παίξει; Για τον “αγαπημένο μου” Λουκά Μαυροκεφαλίδη τα είχαμε πει και στο ποστ του 6ου παίχτη, το παιδί δεν παίζει σαν ψηλός. Έχει μπόλικο ταλέντο, έχει χορευτικές κινήσεις, έχει σουτάκι για το ύψος του αλλά προτιμά να παίζει σαν μύγα με μηδαμινό πάθος και όχι σαν 7footer που θα εκμεταλλευτεί το κορμί του. Στην άμυνα δε… χαλάει την λειτουργία της ομάδας, με τα αργά του πόδια να μην του επιτρέπουν να ακολουθήσει τα αντίπαλα γκαρντ μετά από σκριν. Ειδικά όταν έρχεται από τον πάγκο για να αντικαταστήσει τον Λάσμε, το contrast είναι τεράστιο. Ο Πεδουλάκης πλέον δεν τον χρησιμοποιεί, εκτός και αν το ματς έχει στραβώσει για τα καλά, μπας και αλλάξει κάτι, λόγω των επιθετικών του αρετών. Δυστυχώς μέχρι στιγμής ο Λουκάς μας δικαίωσε περίτρανα όταν λέγαμε ότι δεν ταιριάζει στην καλύτερη αμυντική ομάδα τη Ευρώπης, με το να μην έχει βρει ακόμα ρόλο. Αποτέλεσμα; Οι πράσινοι να έχουν μείνει χωρίς παιχνίδι στο ποστ από τους ψηλούς, αφού ούτε ο Λάσμε δημιουργεί προσωπικές φάσεις με πλάτη.
Άλλο ένα εμφανέστατο πρόβλημα είναι ότι αυτή η ομάδα δεν έχει σκόρερ. Ακόμα και η Λιμόζ είχε έναν Γιανγκ, ο Παναθηναϊκός; Το σημείο που το τριφύλλι θυμίζει Λιμόζ είναι ότι καταφέρνει να κάνει τον αντίπαλο να μείνει κάμποσες φορές με τη μπάλα στα χέρια. Αυτό συμβαίνει λόγω της αλληλοκάλυψης στην άμυνα αλλά και λόγω του διαβάσματος της αντίπαλης επίθεσης με τον Παναθηναϊκό και τον Πεδουλάκη να παίρνουν τα εύσημα. Το πρόβλημα είναι ότι η επίθεση πολλές φορές κολλάει στο σετ παιχνίδι που παίζει η ομάδα και γίνονται συχνά σκοτωμένα σουτ για να μην τους μείνει η μπάλα στα χέρια. Η Λιμόζ είχε τον Γιανγκ για αυτές τις καταστάσεις, όπως ο Παναθηναϊκός πέρυσι τον Ροκο Λένι Ούκιτς. Από πότε όμως ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έχει να σκοράρει κατά κόρον σε κάποιο ματς, με αυτές τις τρελές προσπάθειες που έγραφε πόντους από το πουθενά; Επίσης από πότε έχει να παίξει την άμυνα που έπαιζε πέρυσι; Είναι μέσα στο παρκέ αλλά αυτό που βλέπω εγώ είναι το 50% του Κροάτη άσσου, ο οποίος ασφαλώς και είναι δικαιολογημένος με την τενοντίτιδα που ταλαιπωρεί και τα δύο του πόδια. Άλλο ένα πρόβλημα ότι δεύτερος οργανωτής(κάτι σε αντιΔιαμαντίδη) δεν υπάρχει ούτε φέτος, αλλά αυτό το ξέραμε εξ αρχής. Τέλος οι Γιάνκοβιτς και Παππάς θα κριθούν από του χρόνου που λογικά θα πάρουν και περισσότερες ευκαιρίες. Πάντως για φέτος τουλάχιστον, ο Γιάνκοβιτς δεν θα βοηθήσει ενώ ο Παππάς είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει το απρόσμενο στην επίθεση του τριφυλλιού. Είναι όμως επιρρεπής στο λάθος συν ότι στην άμυνα, παρόλο που προσπαθεί, δεν πιάνει ιδιαίτερη απόδοση.

Τι μας άρεσε:
Μας αρέσει πολύ το σχήμα με μοναδικό γκαρντ τον Διαμαντίδη και περιφεριακούς τους Μπραμος και Μασιούλης ειδικά όταν τους συμπληρώνουν Γκιστ και Λάσμε. Στην άμυνα μπορούν όλοι τους να μαρκάρουν σχεδόν σε όλες τις θέσεις, έτσι γίνονται οι αλλαγές στα σκριν χωρίς στην ουσία να υπάρχει miss match.                                                                 
Το άλλο σχήμα με τρία φόργουορντ είναι με Διαμαντίδη, Ούκιτς ή Κάρυ, Μασιούλης ή Μπράμος και Φώτση-Γκιστ στους ψηλούς. Όχι το ίδιο λειτουργικό για τις αλλαγές στα σκριν(και ας επιμένει ο Πεδουλάκης) γιατί απλά άλλο Φώτσης και άλλο Λάσμε. Επιθετικά όμως το αντίπαλο 4αρι αναγκάζεται να βγει να μαρκάρει στο τρίποντο αφήνοντας χώρο στην ρακέτα για τα γκαρντ του Παναθηναϊκού.
Το παιχνίδι του Μασιούλις στο ποστ ανεκτίμητο, δίνει βάση και πάτημα στην πράσινη επίθεση από έναν παίχτη-μπετό που ξέρει να διαβάζει τις καταστάσεις και γνωρίζει να πασάρει σε περιπτώσεις που έρθει η βοήθεια. Λίγα 3αρια μπορούν να ματσάρουν τον Λιθουανό στο ποστ και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος Ευρωπαίος μέσα σε αυτούς.

Κίνηση Ματ:
Ο Γκιστ πάνω στον Σπανούλη με τον Λάσμε να αλλάζει στο σκριν. Καταπληκτική έμπνευση(το είδαμε στο β’ ημίχρονο με τη Μπαρτσελόνα και πάνω στον Χουέρτας) που έδωσε τη νίκη στους πράσινους στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έμεινε ποτέ αφύλακτη η ρακέτα, ενώ σε μόνιμη βάση ένας από τους δύο ψηλούς ήταν στην περιφέρεια. Εδώ ο Πεδουλάκης παίρνει άριστα στο διάβασμα του αντιπάλου. Η συνέχεια έπεται και μένει να δούμε αν ο Μπαρτζώκας θα βρει λύση σε αυτό το αίνιγμα που του έχει θέση ο αντίπαλος.
Συμπέρασμα, ο Παναθηναϊκός μοιάζει με τη Λιμόζ και παίζει αντιμπάσκετ. Η δική μου ερώτηση είναι… Ε ΚΑΙ; Αν κάνει ακριβώς την πορεία της Λιμόζ του ’93 και πάρει το ευρωπαϊκό δεν θα το αξίζει ή δεν θα είναι μάγκας ο Πεδουλάκης; Το τελευταίο πρόβλημα της ομάδας αυτή τη στιγμή είναι οι ομοιότητες με την ομάδα του Μπόζα. Το πρόβλημά της είναι ότι οι παίχτες πάνω στους οποίους θα στηριζόταν για το κάτι διαφορετικό, το κάτι παραπάνω στην επίθεση, δεν είναι στην κατάσταση που πρέπει. Τακτικά πάντως ο Παναθηναϊκός είναι καλή και δουλεμένη ομάδα και πάνω από όλα διαβασμένη για τον κάθε αντίπαλο που αντιμετωπίζει. Δεν ξέρω πως θα κλείσει τη χρονιά αλλά πέρυσι έχοντας το ίδιο ακριβώς πλάνο το πρόσημο βγήκε θετικό.                                                                                         


Από την όμορφη Σύμη, για το διχτάκι, VanTaros.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρωτα απο ολα μπραβο για το μπλογκ.
Βλεπω τι θες να πεις με το αντι-παιχνιδι του Παναθηναικου .
Απλως οι συγκρισεις ειναι λιγο αδικες και για τις δυο ομαδες. Η Λιμοζ δεν ειχε μονο Γιανγκ ειχε και Ζντοβτς και Ντακουρι οι οποιοι ηταν παικτες ανωτερης κλασης.
Απο εκει και περα ειχες Μπιλμπα (θυμιζει λιγο Λασμε) και μετα το χαος Ρεντεν Μπαια Φορτε και αλλους πιο ασημους παιχτες.
Με το χρονο της επιθεσης στα 30 δευτερολεπτα τοτε ολα τα παραπανω κορμια ειχαν και παραειχαν το χρονο να διαλυσουν εντελως το παιχνιδι οποιαςδηποτε ομαδας τη σεζον που πηραν Ευρωπαικο. Αν βαλεις τον σημερινο Παναθηναικο στην εξισωση θα δεις οτι το επιθετικο ταλεντο φτανει και περισσευει για να μην χρειαζομαστε συνεχεια να δεινοπαθουμε για να περασουμε τους 50 ποντους...
Απλα υπαρχει λαθος στη στελεχωση απο το καλοκαιρι και στο παιχνιδι με τη Μπαρτσα φανηκε η ελλειψη του δυνατου 5 που θα τραβηξει 2 παικτες πανω του και φθειρει ττους αντιπαλους ψηλους... Αντι αυτου εχουμε το Μαυρο που δεν μπορει να ποσταρει ...
Εχουμε πικ εν ρολ + ποστ παιχνιδι απο ολους και κυριως απο Ματσιουλης, αν ειχαμε το Σοφο η τον Βουγιουκα θα μπορουσαμε να εχουμε ακομα ενα οπλο ενα σημειο αναφορας στην επιθεση μας που αυτοματα σημαινει ενας παραπανω μπελας για τους αντιπαλους μας...
Σιγουρα μοιαζει με αντιμπασκετ αυτο που βγαζει η ομαδα αλλα μοιαζει ετσι γιατι φετος υπαρχει και λαθος στελεχωση ...
Ελπιζω να αλλαξουν τα πραγματα αν και πιστευω οτι αν παρει πλεονεκτημα ο Παναθηναικος εχει ελπιδες και οπως ειναι τωρα για φιναλ φορ.
Καλο βραδυ παιδια.
Μανωλης

Unknown είπε...

Φίλε Μανώλη καλησπέρα,
ασφαλώς η Λιμόζ είχε και άλλους παίχτες υψηλού επιπέδου. Τον Γιανγκ τον αναφέρω ως τον σκόρερ της ομάδας που έδινε το απρόβλεπτό στην επίθεση, κάτι που λείπει από τον φετινό Παναθηναϊκό. Μου αρέσει ο παραλληλισμός σου με Λάσμε-Μπιλμπά, τι λες και για το Ζντοβς-Διαμαντίδης; Από την άποψη ότι ο Σλοβένος ήταν το μυαλό της ομάδας. Συμφωνώ για Σόφο ή Βουγιούκα και ας μην είναι στο στυλ της αθλητικής ομάδας του Πεδουλάκη. Σίγουρα ο Σόφο πέρυσι ήταν πιο χρήσιμος από Μάυρο φέτος και ας μην είχε προσφέρει ούτε αυτός τα αναμενόμενα. Πάντα θα χει ελπίδες ο Παναθηναϊκός!
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και τον κόπο που έκανες να μας γράψεις.

Ανώνυμος είπε...

Μεγαλη μου αδυναμια ο Ζντοβτς ουσιαστικα ανοιξε τον δρομο για ποιντ γκαρντ τυπου Διαμαντιδη και Παπαλουκα...
Αμυντικος τεραστιος και μυαλο χειρουργου ... Σιγουρα μας θυμιζει καποιον και αυτος ειναι ο Διαμαντιδης ...Οταν ηρθε στον Ηρακλη ο Ζντοβτς και μαζι με Μπερι ηταν φοβερη φαση να βλεπεις τον Γηραιο να παλευει ολους τους στοχους του σε Ελλαδα Ευρωπη...
Κοιτα βλεπω οτι και οι δυο αιωνιοι ψαχνουν το ιδιο στυλ ψηλου σε στυλ Λασμε -Χαινς ειναι τα αθλητικα προσοντα που μετρανε τρομερα παρα ενα βαρυ πενταρι , με εξαιρεση τον Μπεγκιτς που αποκτηθηκε τελικα σαν 3ος ψηλος.. Οταν λεω για βαρυ πενταρι δεν εννοω μονο βαρια κορμια αλλα κυριως εναν παικτη ο οποιος εχει τις κινησεις του ψηλου στο χαμηλο ποστ δηλαδη μπορει να παιξει με πλατη .....
Οταν η επιθεση μας βασιζεται μονο σε face to face καταστασεις και ποσταρουμε μονο με 4αρια 3αρια ακομα και δυαρια τοτε υπαρχει θεμα...
Να στε καλα παιδια και να τα λεμε...
Μανωλης.

Unknown είπε...

Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι Ηρακλής-Παναθηναϊκός(νομίζω το 95-96) που κρίθηκε στον πόντο, ο Σλοβένος κάνει φάουλ στην τελευταία προσπάθεια του Παναθηναϊκού(δεν θυμάμαι σε ποιον παίχτη). Οι διαιτητές δεν σφυρίζουν τίποτα και το ματς λήγει. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν έκανε φάουλ, το ξανθό σκυλί απάντησε καταφατικά. Ήταν σπουδαίος και εντός και εκτός παρκέ.

EuroleagueJunkie είπε...

Ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ η ανάλυση του Van Taros, που άγγιζε και τα όρια της αντικειμενικότητας (παρότι -φαίνεται- βάζελος). Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω περί Μαυροκεφαλίδη (μην ξεχνάμε πως πρωτο-εμφανίστηκε σαν 3άρι, οπότε και η βάση για βαρύ 5άρι δεν υπάρχει) και αναρωτιέμαι (μαζί σου) για την απουσία σκόρερ, βλέποντας και κατά διαστήματα εκρήξεις στο σκορ από Ματσιούλις, Λάσμε (πριν τραυματιστεί), Γκιστ. Τι τελικά φτιάχνει μια ομάδα; Το να έχει δέσει πολύ, να εχει δουλευτεί πολύ, ώστε να βγάζει με τα διάφορα συστήματα τον κατάλληλο σκόρερ ανάλογα και με το τι παίζει η άλλη ομάδα ή να το να έχει ένα στάνταρ σκόρερ; Ρητορικό φυσικά το ερώτημα και είναι ένα από αυτά που μας κάνει να γουστάρουμε το μπάσκετ!

Unknown είπε...

Καλώς τον φίλο EuroleagueJunkie,
δεν είναι καν προς συζήτηση το θέμα του Μαύρο, τα λέγαμε εξάλλου πολύ πριν τα δούμε στην πράξη.
Ματσιούλις τον λες εργαλείο αλλά για κανένα λόγο σκόρερ, από τους λίγους Λιθουανούς που είναι τόσο συγκροτημένοι. Δεν θυμάμαι ποτέ του να "γράφει" 25άρες.
Λάσμε είναι ο ορισμός του ψηλού που χρειάζεται να δημιουργήσουν γι αυτόν και δεν μπορεί να πάρει προσωπικές φάσεις. Πλέον έχει σταθεροποιηθεί και πάλι, αλλά σκόρερ δεν είναι.
Γκιστ έχει σκαμπανευάσματα στο σκοράρισμα, γενικά pure scorer δεν είναι ούτε αυτός.
Ένας πραγματικός σκόρερ μάλιστα θα άνοιγε τον δρόμο προς στο σκοράρισμα και στους προαναφερθέντες.
Γιανγκ-Λιμόζ, Γουίλκινς-ΠΑΟ, Ρίβερς-Ολυμπιακό
και οι τρεις ομάδες φημιζόντουσαν για την άμυνά τους, όπως και ο φετινός Παναθηναϊκός.
Ότι πιο κοντινό έχει το τριφύλλι σε σκορερ είναι ο Ούκιτς, το πρόβλημα είναι πως μιλάμε για τον περισινό Ούκιτς...

O 6oς Παίκτης είπε...

Να συμφωνήσω και γω σε μεγάλο βαθμό με τον Van Taros, ειδικά στην ανάλυση των σημείων-κλειδιών του φετινού παναθηναικου. Σημαντικότατος ρόλος Μασιούλις στην ομάδα, επίσης σημαντικός αυτός του Γκιστ τόσο σε άμυνα (και με το "τρικ" που αναφέρεται στο άρθρο και με την γενικότερη ενέργεια και πάθος που βγάζει) και στην επίθεση.

Μπροστά όντως η έλλειψη σκόρερ υπάρχει, όπως επίσης μια (αρκετά μικρότερη σε σχέση με την αρχή της σεζόν) εξάρτηση από το αν θα σου βγουν τα μακρινά σουτ. Όπως και να χει πάντως, στο δίλλημα του EuroleagueJunkie ο παναθηναικός φαίνεται να έχει κατασταλλάξει εδώ και αρκετά χρόνια στην έλλειψη της απουσίας στάνταρ σκόρερ, με το πρόσημο συνολικά νομίζω να είναι θετικό. Και αυτό συνοψίζεται σε δύο λόγους

Πρώτον μπορεί να μην έχεις τον σκόρερ που θα φορτώσει με 30 πόντους τον αντίπαλο, δεν σου λείπουν σε καμία περίπτωση όμως οι παικτες που θα πάρουν το μεγαλο σουτ όταν η μπάλα καίει.(Μητσος,Φώτσης, Μασιούλης, μέχρι και ο Μπράμος πολλές φορές)

Και δεύτερον αποφεύγεις την εξάρτηση από την καλή/κακή μέρα του σκόρερ σου, βρίσκοντας λύσεις μέσα από την ομάδα. Άλλωστε το σύγχρονο μπάσκετ (το ευρωπαικό τουλάχιστον) έχει πάψει προ πολλού να κερδίζεται από έναν σκόρερ μόνο του.

EuroleagueJunkie είπε...

ομολογώ πως ο ούκιτς ενδεχομένως να στάθηκε και άτυχος με τραυματισμούς κλπ (ενδεχομένως να έγινε και λανθασμένη εκτίμηση μετά το Ευρωμπάσκετ) αλλά εδώ πάμε και σε πιο μείζονα ζητήματα όπως το ποιος τελικά θα οργανώσει το παινχίδι όταν ο ΔΔ αποσυρθεί.

ε, τώρα άμα περιμένουμε από το μπράμο να σκοράρει... φευ...

Δημοσίευση σχολίου